گمشده در من

صبح دمی زود،هزاران چلچله در پروازدر چشم بی خواب منقصه سفر از کرانه های سحرتا افق های بیداری در گذر است آنچنان که رسم بهاران استچشمان خسته ی آفتابسجده بر محراب صبح دارد! من خود دیدم،چه پرستو های بی قرار!چه پروانه های شیدا!و چه و چه های دیگر! چه باید می کردم؟چه باید بجز حضور در خلوت خاطرات عاشقانه؟دمی در تنهایی بلند ایوان،نظاره‌گر پرواز روح خویش شدممن به سفری ابدی می اندیشم که در آن نام تو اول جاده سفر است... #اردیبهشت۱۴۰۲#حجت_فرهنگدوست گمشده در من...

#من_و_تو 

در این چهار دیواری سیاه سکوت،

به من گفته اند

نباید باشد مرا با تو گفتگویی

نوازشی

بغلی

آغوشی!

به خود گفته ام

گر بگیرند همه ی دنیا را از من،

اندیشیدن به تو، دنیا دیگر من است!

سالهاست که مرا از خود برده اند 

اما

هیچکس نمی داند این راز را:

تا ابد تو در من زنده،

من در تو می کشم نفس!

#اردیبهشت۱۴۰۲ 

#حجت_فرهنگدوست 

گمشده در من...

به سوی کویر،در سفرمشعر دستانم بوی خاک می دهددشت چشمانم،مملو از آواز شقایق های بهاری! به سوی کویر،در سفرمدر دشت ها،میان خوشه های سبز گندمپروانه ای می رقصد در بادانبوهی از قاصدک ها کنار جوی مهربانیسپرده اند تن را به گرمای خورشید بهاری،ردیفی از مورچه ها،خطی سیاهی کشیده اند به امتداد گندم زار امید. اینجا که من هستم، همه چیز هست،حتی یاد،و تمام احساس تو!می دانستی،حتی در سفر با من همیشه هست کوله باری از صدای تو! راستی قاصدکم!می دانستی چشم هایت چه زیبایند؟و دستانت،دستان مهربان تو شکل دیگری از برکت و نور! به سوی کویر در سفرماما نمی دانی چقدر دل تنگ توام! گندمزارهای_سلطان_آباد #اردیبهشت۱۴۰۱#حجت_فرهنگدوست گمشده در من...

روزگاری،پیرامون باغ های بهاری «اخلمد»نوای سرخ فاخته ای عاشق خواهم شد،و طلوع خواهم کردصبح را با بوسه ای از لبان داغ خورشید! یادت نیستو در یادم است یادت ای مرغک گم شده از مندر این نفس های سحرگاهی بهاری باغتن سپرده به کدامین یاد غیر از تو باشم!؟ای یاس سپید بهاری امروزگاری، جشن خواهم گرفت،باران بوسه های تو را در این اردیبهشت عاشقی! روزگاری،چون بی سرانجامی این شعربه سفر آغوش خود خواهم برد یاد تو راروزگاری..‌‌...#اردیبهشت۱۴۰۲#حجت_فرهنگدوست گمشده در من...